6 Ekim 2012 Cumartesi

Çocukluğuma Verin

Ben de küçük olmuşum annem söyledi.
Her şeyi sorarmışım her elime geçeni kurcalarmışım,
Bazen öyle sorular sorarmışım ki sessizlik kaplarmış her yanı.

Hayal meyal hatırlıyorum..
Soğuk bir gündü,
İçimden buharlar çıktığını görünce,
Telaşla anne içim yanıyor galiba demiştim.
Öyle güzel gülmüştü ki cevap vermemişti,
Anlamıştım gerçeklik payı vardı söylediklerimin.

Ve sorularla annemi bunaltmaya devam ettiğim zamanlardan bir kesit daha;
Manava gitmiştik,
Annem aldıkları karşılığında manav amcaya bir kaç kağıt parçası uzatmıştı.
-O ne ki? 
"Para evladım manav amcanın hakkı"
-....
"Bak o bize en sevdiğin şeyi verdi biz de ona karşılığını verdik."
-Neden o kağıtlar ki,
O da en çok kağıt mı seviyor,
Mutlu olduğumuzu bilmek yetmez mi ki anne?
Öyle olmuyor evladım, deyip susmuştu.
Merak ediyordum ,
Ama biliyordum annem altından kalkamazdı sorularımın,
Susmuştum.
Annem kadar güzel gülememiştim ...
"Çocuktum" bir kaç saçma soruydu.